Het moet dankzij muziekjournalist Geert Henderickx zijn dat ik het album Car Wheels on a Gravel Road (1998) van Lucinda Williams ontdekte, en ik weet zeker dat hij het was die me in zijn stukken de diepte van de songs van Rowwen Hèze liet voelen.
Via een vriend vernam ik dat Geert afgelopen vrijdag op 64-jarige leeftijd overleed aan de gevolgen van darmkanker. Ik heb hem maar een of twee keer in het actuele leven ontmoet en toch ben ik er danig door van slag. Met een muziekbroeder of -zuster hoef je maar een paar minuten door te brengen om over de tijd heen een band te smeden.
Paul Stamrood schreef dit bericht voor Heaven.
Geerts artikelen vind je op Popstukken.
***
Car Wheels on a Gravel Road
Loom Hangen achterin je eigen lied je timing
is een taak van de maat nog net halen
is een zaak van een wiegen de southern drawl
zo onmiskenbaar Lucinda Williams
je maakt het leven draaglijk
ook al bied jij zelden troost
I was given what I was given for not givin’ up
Vandaag blijf ik dicht mij mezelf
geloof ik
in Utrecht Lunetten woonden we ooit
stelden we de tijd uit
tot het uiterste luisterden we
Car Wheels on a Gravel Road
ik zette filterkoffie
jij en ik vonden elkaar op het juiste moment
***
Woensdag 30 augustus 2017 bezocht ik een concert van Lucinda Williams in de Amsterdamse Paradiso. Ik zag haar voor de tweede keer en het was wederom een verheffende ervaring. Voor bovenstaand gedicht putte ik uit dit interview door Geert Henderickx. De regel I was givin' what I was given for not givin' up komt uit het lied Protection van het album Down Where the Spirit Meets the Bone (2014).